 |
| Family Day in Saramacca |
Er is alweer een gat van ruim twee weken gevallen. Time flies. De laatste dagen in Paramaribo waren zo intensief dat er geen tijd overbleef om te bloggen. En eenmaal thuis ging de jetlag over in een adembenemende bronchitis. Die had zich in Suriname al aangekondigd, maar ging hier in de hoge giering met een hoop gereutel en gepiep, plus de laaghangende bewolking die het gevolg is van zuurstofgebrek. Maar we zijn er weer. Elk nadeel heb z'n voordeel, heeft JC ooit gezegd, en dat bleek ook nu weer: ik ben in 1 week 5 kilo afgevallen en dat is meer dan in 1 jaar fitness.
In die futloze week ben ik eindelijk begonnen in een boek waar ik al jaren naar uitkeek:
Isaiah's New Exodus in Mark van Rikki Watts (Regent, Vancouver). Ik heb meteen weer energie gekregen! Allerlei draadjes in mijn leesvoer van afgelopen zomer en zelfs de schrijverij van voorgaande jaren kwamen op een verrassende manier bij elkaar. Watts laat in dit boek (zijn dissertatie) op een hele overtuigende manier zien hoe Markus zijn evangelie doelgericht opbouwt vanuit de aanhaling van Maleachi en Jesaja in zijn allereerste verzen. Jezus komt als de beloofde boodschapper en de boodschap, de Verlosser zelf, tegelijk naar zijn volk. Maar de vraag is of dat volk er wel klaar voor is. Maleachi waarschuwt dat zijn komst ook een oordeel kan zijn als het niet klaar is voor de boodschapper. Dat Johannes is afgewezen en vermoord doet meteen al het ergste vermoeden, en dat vermoeden wordt bewaarheid. Jezus treedt naar voren als de verlossende sterke Held, zoals God dat zelf is in Jesaja 40-66. Zoals Jesaja steeds beelden gebruikt uit de Exodus en een nieuwe verlossing aankondigt, zo weeft Marcus dat ook door heel zijn evangelie heen. Het is alsof het evangelie er ineens een dimensie bij krijgt, doordat je nu zo'n 3D bril op je neus krijgt!
Ik las gisteren een verhaal van een oceaanzeiler op de Indische Oceaan. Die vertelde dat het licht daar soms honderden meters in het water doordrong en de zee veranderde in diepe kathedralen van licht, zodat hij er al zeilend zelfs hoogtevrees van kreeg. Dat gevoel herken ik bij het herlezen van Marcus terwijl ik steeds terug blader naar Jesaja - wat een diepte, wat een perspectief! Het is een immens gevoel opgenomen te zijn in het geweldige plan van God om de hele schepping te verlossen door zijn Zoon zoals Hij lang geleden die andere zoon, Israël, verloste uit de slavernij in Egypte. Wat een plan, wat een omvang, wat een reikwijdte heeft die verlossing. En wat mooi om te zien hoe de kerk in Suriname, die zelf worstelt met enorme problemen, daarin met God mee wil werken. Armen horen het evangelie en krijgen ook hulp om staande te blijven.
Soup, soap and salvation. Wat een hoop biedt dat evangelie waar Mozes, Jesaja, Marcus, Johannes, Paulus en wij vol van zijn! Wat een voorrecht om in dienst van die God te staan.
God has a mission in this world and He has a church to fulfill it (Chris Wright).
