woensdag 23 april 2014

Een nieuwe lente

Er is weer een fors gat gevallen in mijn blog. Na Suriname was ik moe en ziek. Bleek mijn bloeddruk gigantisch hoog te zijn. Ook bleek mijn rouw een zware wissel te trekken. Dat is nog zo, maar ik probeer weer de weg vooruit te vinden. Please PUSH.
De afgelopen maanden heeft discipelschap me intensief bezig gehouden. Het werd me duidelijk (duh, hoor ik iemand roepen) dat discipelschap niet los kan staan van daadwerkelijk delen in Gods Grote Opdracht (de Missio Dei) en dan ook leidt tot echte communitas (Alan Hirsch). Precies mijn eigen ervaring in de eerste jaren van de Vink!
Discipelen zijn boodschappers van de Koning en brengen het goede nieuws van het Koninkrijk. Discipelschap is misschien wel een eeuw lang teveel "binnenskamers" geweest. De nadruk lag wel erg veel op persoonlijke geestelijke groei. Nu is er het besef dat het het hele leven in de wereld omvat, en ware liefde voor die wereld moet uitademen. Dat kan dan weer alleen als we de binnenkamer herontdekken - want die zijn wij op onze beurt weer behoorlijk kwijtgeraakt. Je kunt behoorlijk bezig zijn met missiologie, gemeenteopbouw en allerlei modellen van discipelschap, dat je die stille stem voorbij rent: De HERE Here heeft mij als een leerling leren luisteren om met het woord de vermoeide te kunnen ondersteunen. Hij wekt elke morgen, Hij wekt mij het oor opdat ik zou luisteren als een leerling (Jes 50:4). Je kunt zo druk praten over de noodzaak van dat luisteren, dat je het zelf niet meer praktizeert. Silence & solitude, de oude deugdzame discipline van stille tijd en gebed, overpeinzing en aanbidding. Zomaar stil zijn bij God, tot rust en op adem komen bij De Bron van het leven.
1 Johannes 2 zegt: "Wie zegt dat hij in Hem blijft, moet ook zelf zo wandelen als Hij gewandeld heeft". Achter dat in Hem blijven zit het beeld van de wijnstok en de rank. Daar zit het intense streven naar levensheiliging achter, het "gekruisigd leven"- het zoeken van de dingen die boven zijn, niet die op aarde zijn (Col 3:1-4). "Wandelen" betekent ook een vertraging van levenstempo, de tijd nemen om naar God te luisteren en zijn woorden af te laten dalen naar de uithoeken van je hart.
"Wandelen zoals Hij gewandeld heeft" is een ingrijpende en alles omvattende toets, want Jezus zelf - bijvoorbeeld in de Bergrede - wees steeds weer voorbij het uiterlijke gebod op het hart en leefde in intimiteit met de Vader. Wie net zo diep wortelt als Hij, zal ook net als Hij vrucht dragen en een zegen zijn voor de wereld.