Passing the Torch

Deze week was ik vier dagen in Parijs voor een conferentie van de Chinese CAMA kerken in Europa met het thema Passing the Torch – empowering the 2nd generation. Samen met een Algerijnse ex-moslim jeugdwerker (!) was ik daar de enige niet-Chinees tussen 60+ voorgangers, ouderlingen, diakenen en vrijwilligers. Het is enorm inspirerend om samen na te denken over hoe we de 2^e generatie niet alleen kunnen vasthouden (80% verlaat de kerk na hun 18^e verjaardag), maar hoe we nieuwe jongeren kunnen aantrekken, hun geloof verdiepen en samen missionair kunnen worden.

De vier foci in het schema hieronder worden vaak apart benadrukt. Sommige hele bekende kerken willen heel aantrekkelijk zijn door een gelikte podiumpresentatie en de meest gepassioneerde sprekers. Maar je kunt het niet winnen van de wereld. Die heeft altijd meer middelen en meer eigentijdse media en de allerbeste sprekers. Een sticky church maakt mensen in wezen afhankelijk van iets (een ervaring, een relatie, een beloning). Een deeper life church gaat op den duur vaak met de rug naar de wereld staan. Een missional church koestert hulpprojecten of ecologie dichtbij of veraf en moet het ook daarin afleggen tegen niet-christelijke organisaties. TENZIJ we die vier vanuit het diepere leven met elkaar verbinden in een voortdurende opwaartse spiraal.

Als we onze jongeren helpen om hun wortels diep in Jezus te slaan, zichzelf geestelijk te voeden en te groeien in vrucht en visie, dan zullen ze hun blik ook meer naar boven en buiten richten. Ze zullen iets willen betekenen voor mensen buiten de kerk – niet alleen materieel maar ook geestelijk. Daarom zullen ze hun vrienden meenemen naar de kerk: ik wil dat jij ook meemaakt wat ik heb ervaren met Jezus. En als ze groeien in hun geloof en gecoached, getraind en op het werk en de wereld losgelaten worden, zullen ze zich gesterkt en gewaardeerd voelen en blijven. Niet alleen dat, in hun uitdagingen zullen ze steeds meer behoefte hebben aan een dieper leven met Christus. En hoe meer je met Hem leeft, hoe meer drive je voelt om erop uit te gaan met je geloof.

Dit was een feest van herkenning: YES! Dit zijn onze vragen en dit brengt onder woorden wat we zelf hebben ontdekt. Voor onze Nederlandstalige afdeling is dit een Jaar van Discipelschap (voor mijzelf is dit al jaren mijn belangrijkste focus).  Ons doel is dit jaar, nu onze NL bediening zowat verdubbeld is, een geestelijk fundament te leggen in het leven van de jongeren en sommigen te helpen groeien in hun leiderschapspotentieel. Dat was al aan het groeien en daardoor kwam er ook meer missionair hart. We zijn er in de stad op uit gegaan en we gaan er deze zomer opnieuw op uit naar Suriname. We hebben meer autonomie gekregen om als werkgroep onze eigen NL bediening in te richten. De heftige discussie op dit moment is hoe en hoe snel we door kunnen stoten naar een attractional church. Verschillende karakters, achtergronden en gavenmixen botsen dan fors, maar het gesprek moet elkaar scherpen en uitdagen. En de adrenaline schoot door me heen toen ik dacht aan alles wat ik met onze leiders thuis wil en moet bespreken om samen om onze kinderen en jeugd te vormen, bemoedigen, bekrachtigen en los te laten op de wereld. CAN’T WAIT! Maar wat hebben we Gods Geest van genade en gebed nodig!