We zijn samen bij zijn graf geweest. Willemien en Liesbeth hebben het afgelopen zondag verzorgd met bloeiende planten in helderblauw en geel. Vrolijke kleuren als herinnering aan zijn opgewektheid en humor. Twee kleine zonnebloemen als heenwijzing naar de zon van de gerechtigheid die straks opgaat. Straks, als de graven open gaan.
Tobias ligt tussen een heel groepje jonge jongens en mannen, viel ons nu op. Veel grafschriften zijn troostrijk. "Hij is naar Huis" staat boven de jongeman naast hem. "Kyrieleison, Heer ontferm U" bij een ander. Geloof en hoop zijn in dat paadje op de dorpsbegraafplaats bijna tastbaar. Het troostte. En gelukkig scheen de zon.
Een steen staat er nog niet. Maar op mijn hart lag en ligt die wel. Ik heb ooit gehoord dat Berbers in de Atlas een steen op een dadelpit legden om de wortels van een nieuw palmpje diep in de grond te dwingen. Zo heb ik gekozen om met deze steen mijn hart dieper in Gods grond te dwingen. Inmiddels blijf ik uitkijken naar het moment dat de zon van de gerechtigheid opgaat. Uw koninkrijk kome. Kyrieleiseon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten