Johannes de Heer in de dessa

We zijn alweer acht dagen in Paramaribo en vandaag kom ik voor het eerst aan mijn blog toe. Ons programma hier is behoorlijk intens. En dan te bedenken dat Ric Chen, de voorganger van de Rank, bij ons laatste Skype gesprek voor vertrek zei: "Ach, jullie hebben overdag alle tijd .." We zijn elke avond in de weer met een cursus, workshop, seminar of huisbezoeken. En overdag bereiden we alles voor. We hebben allerlei materiaal en ideeën meegenomen, maar kunnen pas hier bepalen wat de gemeenten en de verschillende groepen het hardst nodig hebben. En dan maken me ons programma op maat. Dat kost aardig wat tijd en energie bij de Surinaamse temperaturen, dus we hebben ons ook weer de kunst van de power nap eigen gemaakt. Tukkie doen en gaan met die banaan!
Inmiddels hebben we drie Marriage Course sessies gedaan in Lelydorp en de Rank, twee discipelschaps-trainingen, een kinderwerk-, vrouwen- en een young business men avond, en zijn we overdag begonnen met huisbezoeken en bezoeken op werkplekken. En tussendoor sluiten we de zaken kort met de voorgangers om hen op de hoogte te houden van onze bevindingen en alvast een enkele aanbeveling.

Afgelopen zondag hebben we ons team opgesplitst. Sandra en Jimmy hebben een kinderevent geleid met dertig kinderen in de Rank, tot groot enthousiasme van de kinderen en hun moeders. Wim heeft daar gepreekt, Emile in   de Javaanse gemeente van Lelydorp en ik in die van Kwarasan. Het was een bijzondere ervaring om God te aanbidden met zo'n veertig broeders en zusters in een Javaanse dessa tussen de palmen en bananenbomen. Het kerkgebouw doet voor onze begrippen denken aan een kale landbouwschuur, maar het is al wat verder aangekleed dan twee jaar geleden. De band en de vocals speelden en zongen de sterren van de hemel in een mix van rock, gamelan, reggae en caribbean. Ineens ontdek je dan onder de Javaanse woorden en klanken een bekende melodie: joh, ze zingen "Ik wandel in het licht met Jezus", maar zelden heeft Johannes de Heer zo geswingd!

Het programma is vermoeiend,  maar het is ook meer dan hartverwarmend om met deze mensen op te trekken. Ze moeten keihard werken, vaak in meer dan één baan, om de eindjes aan elkaar te knopen. Je hoort ook verdrietige verhalen over gebroken gezinnen en slechte huwelijken. De voorgangers zijn part timers (en soms zelfs dat niet) die zich inspannen om te evangeliseren en de gemeente op te bouwen. Maar veel leden werken te hard om veel in de kerk te (willen) doen. En het komt nog al eens voor dat veelbelovende jonge mensen vertrekken naar Nederland of een andere buitenland - of naar het binnenland om hun geluk te beproeven als goudzoekers.
Je schaamt je soms voor je welvaart, en de vraag dringt zich steeds aan me op hoe ik mijn relatieve rijkdom als een goede rentmeester kan gebruiken in Gods Koninkrijk. Met weinig geld kun je hier al een groot verschil maken. Daar moet ik verder met Hem over praten.