Ready for take off?

De vakantie zit er nu echt helemaal op. Dus heb ik gisteravond plechtig afscheid genomen van mijn vakantie-baard. De meningen daarover zijn verdeeld: sommige gemeenteleden vonden me net een rabbijn, dochter Liesbeth dacht meer aan kabouter Plop. 
De afgelopen week ben ik al redelijk druk geweest met de laatste voorbereidingen van de zendingsreis naar Suriname. Gisteren een hele checklist afgewerkt, vandaag het restje. Morgenochtend vliegen we, vanmorgen wordt in de dienst voor ons gebeden, vanmiddag  pak ik.


In en bij Paramaribo hopen we twee weken intensief samen te werken met 3-4 lokale Chinese, Javaanse en multi-etnische CAMA gemeenten. Enkele van hun werkers zullen die weken bij ons wonen en met ons optrekken. Ze hebben ons gevraagd hen te helpen in kader- en preektraining, discipelschap, het opzetten van vrouwenpastoraat, en kinderwerk(training). Daarbij zullen we ook mensen thuis en op hun werk bezoeken om te evangeliseren, te counselen en een klein stukje mentoring te bieden aan jonge leidersechtparen. Drie van ons (Emile, Wim Evers en ikzelf) zullen ook op twee opeenvolgende zondagen preken in drie verschillende kerken. Daarnaast geven we ook op twee plaatsen delen van de Marriage Course en geef ik het seminar Het Oude Testament in Vogelvlucht en train ik twee lokale leiders om het zelf verder te gaan geven in Suriname. Het klinkt naar veel en dat is het ook. Onze ervaring is ook dat er ter plekke plotseling nog een heleboel bij kan komen. 

We komen met zijn negenen (twee zijn al in Suriname) voor het eerst in deze samenstelling bij elkaar uit hele verschillende achtergronden en met verschillende ervaring en verwachtingen. Bid daarom voor flexibiliteit, Gods vrede in onze harten en in ons team. In deze blog probeer ik -voorzover ons drukke schema het toelaat- jullie geregeld op de hoogte houden van onze ervaringen. Jullie gebed is onze “luchtdekking”! 

De laatste dagen kwam ook hier in Nederland uit sommige gemeenten veel zorg en pijn op me af. Samen met onze eigen gevoelens dringt me dat steeds opnieuw en steeds sterker om Gods almacht en Vaderliefde voor ogen te houden. "Wees in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God. En de vrede Gods die alle verstand te boven gaat, zal uw hart en uw gedachten behoeden in Christus Jezus" (Fil 4:6-7). Veertig jaar geleden heb ik deze verzen uit mijn hoofd geleerd, ik moet ze me duizenden keren voorgehouden hebben (ik ben nou eenmaal een stresskip van mezelf), maar het blijft een geestelijke discipline om mijn hart en gedachten op de Vader te richten. Om niet te verzuipen in mijn zorgen, maar net als Ezechiel (48) te zwemmen in de genade van God.